Lieve allemaal,
Wat een ervaring en belevenis. Ik ben nog steeds aan het nagenieten.
Graag wil ik jullie een beetje "deelgenoot" laten maken d.m.v. mijn verslag.
Ook wil ik meteen van de gelegenheid gebruik maken iedereen heel hartelijk te bedanken die mij op wat voor manier dan ook heeft gesponsord, gecoacht, gesteund, gestimuleerd en van goede adviezen voorzien.
Ook bedankt voor alle belangstelling, de bloemen en kado's.
Groetjes,
Marinca {jcomments on}

Zondagochtend werden we al om 6 uur met de bus van het hotel naar het marathonterrein op Staten Island gebracht. Daar aangekomen, loop je vanaf het punt waar de bus je heeft afgezet mee met de grote stroom mensen via de bewaking naar het terrein. De tassen werden doorzocht en zelfs plastic regencapes en vuilniszakken werden afgenomen. Overal stonden, zaten en lagen mensen. Op het gras was hooi gelegd zodat het niet zo koud en nat was. Er waren dikke zakken plastic verkrijgbaar om je te behoeden voor de kou. Natuurlijk was je al geadviseerd dikke lagen (oude) kleding over je sportkleding aan te trekken. Het is ’s morgens nog behoorlijk koud en je zit stil. Gelukkig was er thee, koffie of chocomel verkrijgbaar. Langzaamaan zagen we steeds meer Kika-lopers op het terrein en zijn we met dit groepje lekker bij elkaar gaan zitten. We zaten redelijk dichtbij de grote Verrazano-Narrowsbrug waar de start begon. Het startschot was iedere keer goed te horen. Eindelijk was het dan de beurt aan mijn groepje om naar ons startvak Oranje te lopen. Daar aangekomen, zocht je de pacer op met de aangegeven tijd die je hoopt te lopen. Langzaamaan kom je steeds dichterbij de start en wordt er steeds meer overbodige kleding uitgedaan. Deze kleding wordt aan een goed doel geschonken. Eenmaal dichtbij de start wordt ineens het Amerikaanse volkslied live gezongen, gevolgd door het lied New York, New York. Kippenvelmoment. En dan ineens om 10.57 uur klinkt het startschot en gaat de allereerste (maar ook zeer bijzondere) marathon voor mij beginnen. Vanaf het eerste moment kijk je je ogen uit. De brug bestaat uit verschillende lagen en op elke laag is een grote groep hardlopers gestart. Echt de gehele brug is gevuld met hardlopers. Vanaf de brug heb je meteen een prachtig uitzicht op de skyline. Je moet gewoon ook foto’s nemen. Dit is zo bijzonder. Ik dacht op dat moment: dan maar boven de 5 uur eindigen: je moet er ook van genieten. En dat heb ik gedaan!! Na de brug loop je een vrij lang stuk in de wijk Brooklyn maar doordat deze gehele route vol staat met mensen, heb je niet in de gaten dat het één lang recht stuk is. De gehele route staat aangegeven in miles en af en toe worden de kilometers aangegeven. 26,2 miles klinkt toch een stuk korter dan 42,2 km!!! Door het fotograferen hield ik een vrij stabiel tempo aan waardoor ik ook (gelukkig) niet de kans kreeg te hard van stapel te gaan. Bij de 21,1 km (halve marathon) voelde ik me nog steeds goed en kon in hetzelfde tempo blijven doorlopen. Eindelijk bij de 79^e straat/1st avenue op 28 km stonden onze supporters en kon ik John even in de armen vliegen. Hij zei dat ik er nog steeds ontspannen uitzag en dit tempo zeker kon volhouden. Bij de 30 km merkte ik dat ik nog geen terugval had en mijn energie nog niet op was. Nu had ik ook echt besloten goed door te lopen en alleen nog te stoppen voor een drinkpost. Bij 35 km kreeg ik een beetje een hongergevoel en heb ik een energiegelletje genomen. Nadat je via Brooklyn, Queens en The Bronx ineens het Central Park in Manhattan nadert, weet je: nu begint het eindpunt toch echt aardig dichtbij te komen. Hoewel het dan toch nog 3,2 miles (dus ruim 5 km) is. Ik keek op mijn klokje en zag dat ik het onder de 5 uur kon redden als ik dit tempo aanhield. En dan eindelijk zie je de vlaggen in het Central Park naderen en niet gauw daarna het bordje nog 500 m. Jeetje, ik had zelfs nog wat energie over om daar ietsje te versnellen. Nog 400, nog 300, nog 200, nog 100 en YES ik ben over de FINISH. Wow, en nog ruim binnen de 5 uur ook: 4.53.25. I DID IT. Wat een kick en ik voel me nog redelijk goed.

Het was een supergeslaagd lang weekend in New York en samen met de Kikaploeg hebben we een waanzinnig mooie tijd gehad. Mensen, deze ervaring kan nooit meer van me worden afgenomen.

Met elkaar (want daar hebben we het tenslotte ook voor gedaan) hebben we € 900.000 bij elkaar gebracht.
Dit prachtige bedrag wordt gebruikt voor het eerste onderzoek in het nieuwe Prinses Maxima Centrum.

Graag wil ik meteen van de gelegenheid gebruik maken iedereen heel hartelijk te bedanken die mij op wat voor manier dan ook heeft gesponsord en gesteund.

Een speciaal woord van dank gaat uit naar mijn man John die mij van het begin tot het einde heeft gesteund, geholpen en gestimuleerd. Zonder hem had ik het niet op deze manier kunnen volbrengen.